VIA 5

Rob Riemen's de eeuwige terugkeer van het fascisme gaat ervan uit dat er bij de stemmers op Geert Wilders sprake is van een vrije keuze. In het stemhokje misschien ja theoretisch voor dat enkele korte moment. Maar door de bank genomen is er geen vrije keuze in het plannen van een eigen leven. Geen vrije keuze in het bepalen van een eigen vorm van naleven van geestelijke waarden die er toe doen. Wie zich niet overduidelijk conformeert aan de heersende norm en als was het het eigen geloof enthousiast en geïnspireerd opgaat in de ratrace en pikorde binnen het systeem wordt genadeloos gestraft. Wie kiest voor een eigen vrije keuze kan geen deel meer zijn van het systeem. Dus wat nou gebrek aan geestelijke waarden? Waag het eens die te hebben! Geestelijke waarden die afwijken van de VOC mentaliteit(s)normen en waarden in de gezamenlijke systematiek van de liberalen, in het bijzonder van de neo-liberalen, en de christenen. Dus onze huidige regeringscoalitie.

We gaan meemaken dat er nog veel meer gaat worden uitgesloten dan het tot nu toe het geval was. We gaan meemaken dat wie zich niet conformeert aan het fascisme wordt uitgesloten. Het fascisme dat zijn oorsprong heeft in het neo-conservatieve concurrerende corporatisme (neo-con-con-corp) VIA het bijbel boek van de christenen. Neo-liberale conservatieve neo-con-con-corp is slechts een nieuwe variant op de aloude systematiek van insluiten of uitsluiten van wat voordelig of nadelig is. En dan gaat het over mensen zonder een vrije keuze. Over slaven.

Slaven die in slavernij hun tijd van leven op de aarde moeten zien te leven. Binnen een systeem dat niet van (het) leven houdt. Nu zal ik weer een hoofdstuk integraal quoten uit het boek van Rob Riemen, de eeuwige terugkeer van het fascisme. Met mijn kanttekening dat dat fascisme nooit is weggeweest.

Hoofdstuk VII

Vier jaar na zijn roman La peste publiceert Albert Camus zijn grootste essay L'homme révolté (De mens in opstand), waarin hij de Europese cultuur peilt om een antwoord te vinden op de vraag waarom juist in Europa zich de ontmenselijking kon voltrekken, hoe in een hoge beschaving, met alle techniek en vooruitgang, zo talloos veel ontwikkelde mensen de waarden die het fundament van ons beschavingsideaal vormen, willens en wetens konden vernietigen. Het antwoord schrijft hij op de laatste pagina: 'De Europese volkeren geloven niet meer in wat is, in de wereld en in de levende mens; het geheim van Europa is dat het niet meer van het leven houdt'.

Niet meer van het leven houden. Dat is het gruwelijke geheim van de fascistische politiek en van de nihilistische kitschmaatschappij waarin zij altijd weer tot bloei kan komen. Pas wanneer wij de liefde voor het leven zullen terugvinden en ons leven weer willen wijden aan al wat waarlijk leven geeft –waarheid, goedheid, schoonheid, vriendschap, rechtvaardigheid, compassie en wijsheid--, alleen dan, en niet eerder, zullen we resistent worden tegen de dodelijke bacil die fascisme heet.

*********************

Kortom, het is geen boek dat met een optimisme ideeën aandraagt die de wereld verbeteren. Een boek dat (ook) niet van het leven houdt. Een elite die geen ideeën heeft en niet van het leven houdt kan gerust afgeschaft worden ter eer en glorie van de mens. Maar dat idee is als vanzelfsprekend voor deze elite niet aan de orde of is te ingewikkeld om door die elite te kunnen worden begrepen. Maar zij zullen dat idee zeker weten wel fascisme noemen. Zelfs de benoemde fascisten zullen het fascisme noemen.

Van het leven houden, er is geen eer meer aan te behalen tegenwoordig. De jaren zestig bevrijding van het juk van autoritarisme is bijna compleet uit de geschiedenis gewist. Het juk drukt weer pijnlijk op de schouders van wie geen macht heeft of wiens macht onderhevig is aan de framing dat het het ontbreekt aan geestelijke waarden.