Een half productief leven in de wachtkamer van de 'Nederlandse Rechtsstaat'.

Al is het helaas door de nood gedwongen wil ik toch graag van de gelegenheid gebruik maken om mijn zicht op de waarheid kenbaar te maken.


Edelachtbare.

Ik wordt geconfronteerd met dat men mij iets niet gunt. Zoals ik het zie. Het licht in mijn ogen omdat men een oordeel heeft omtrent hoe ik zou moeten zijn.

Licht in mijn ogen dat ik heb van plezier waarmee mijn productiviteit al sinds zolang vergezeld gaat. Vanaf mijn 15e tot als ik dan nog niet dood-getreiterd ben mijn 65e levensjaar. Plezier dat ik niet had van de beloning die mij daarvoor ten deel viel. Die beloning moest ik mijzelf geven.

Om nu toch weer geconfronteerd te worden met het feit dat men die mij afpakt. Of na een recht doende uitspraak van deze Rechtbank mijn gebruik van deze aan mijzelf gegeven beloning over een tijdspanne van 5 jaren onmogelijk maakte.

Wil ik Edelachtbare, deze beroeps Rechtbank en alle voorgaande Rechtbanken waarvoor mijn zaak diende, als onafhankelijk onderdeel van het systeem bedanken voor de  slakkengang vlotte behandeling van mijn zaak tegen de gemeente Lelystad? Alleen op voorwaarde dat het geen politiek proces was want zulks verdient geen dank.

5 Jaren. 10 Procent van mijn gehele productieve leven.

En ik was hiervoor ook al 15 jaren non-existent, 30 procent van mijn productieve bestaan voor mijn kinderen, met allemaal gewonnen beroepszaken. Maar daar gaat deze Rechtbank niet over. Te samen is dat 40 procent, 20 jaren van mijn productieve bestaan. Is dat niks? Maar alimentatie betalen mocht ik wel. Ja mocht, want ik deed het graag tot het in weer zo'n rechtszaak om omgangsrecht werd beëindigd. Want daar gaat het Nederlandse recht over. Over recht dat is gebleken geld te zijn. Want GELD IS RECHT...?

Een even lange tijd, percentage van mijn productieve bestaan, is mij in de samenleving een participerende leefwijze onthouden. Door het niet ingaan op het door mij geuite verlangen, te participeren. Via het arbeidsbureau bemiddeld en daarna overeen te komen. Maar toch bleef ik onbemiddeld en daardoor werkloos. Een reden daarvoor is mij nooit bekent gemaakt. Een overheid heeft zo blijkt, geen redenen nodig om iemands leven te verzieken. Alleen maar een doctrine die haar van haar verantwoordelijkheid ontslaat. Zij zou machteloos zijn en ik niet. Ik zou altijd nog voor niks kunnen gaan werken en zo een arbeidsplaats besparen voor wie of wat er de revenuen van heeft. Gesolliciteerd heb ik zeker, maar omdat geld recht is, niet voor gratis werken.

Lang geleden was er zoiets als militaire dienstplicht -dwang-. Ook daartegen moest ik mij verzetten door te procederen, met het gevolg dat er ongeveer tot zo'n 5 jaren van mijn productieve bestaan min of meer verloren ging, want werkgevers wilden er zekerheid over, voor zij mij in dienst namen, dat die militaire dienstplicht-tijd voorbij was. Die ik toen maar nuttig besteed heb, helemaal in de lijn van waarvoor ik dienst weigerde. Actief in de vredesbeweging. En zo is er nog veel meer dwang te melden maar daar is deze toelichting te kort voor. Waarom kon ik bijvoorbeeld geen ambtenaar worden na toch na werktijd maar niet als hobby Middelbaar Beroeps avond Onderwijs te hebben gevolgd. Een stageplaats zat er voor mij niet in, terwijl er toen toch grote behoefte was aan MBO-ers weg en waterbouwkunde voor in de tekenkamer of als opzichter. Maar na 10 dagen onder de wapenen te hebben gediend, zonder een s5 verklaring met groot verlof te zijn ontslagen,   moest de BVD dit onmogelijk maken. Dat is ACHTERBAKS KROMRECHT...!

En nu is er dus al sinds halverwege de jaren 80 zelfs geen arbeidsplaats voor een vakman timmeren die er even een tijdje uit is geweest. En een MBO opleiding is daarenboven ook in het algemeen waardeloos gemaakt, niet meer meer zijnde dan een startkwalificatie. De grote les die ik geleerd heb, is ga nooit lager op de beroeps ladder werken om aan de gang te blijven. Voor je het weet ben je gescheiden, geen vader meer, een zwerver en definitief werkloos ingeschreven bij het GAB als productiemedewerker.

Ik heb er nog wat van kunnen maken en kan waarschijnlijk ook hier aan wie voor een kwartje geboren en mijn wereld vreemd is maar steeds niet tot begrijpen leidend uitleggen wat mij dat aan drastische maatregelen in de sfeer van mijn leefwijze heeft gekost door de minimale voor mij beschikbare middelen. Maar het zo zuur verdiende resultaat ervan laat ik me niet weer afpakken door een nazi-wolf in schaap-uniform*. Die naar ik heb vernomen niet meer voor deze gemeente werkt. Maar wiens houding mijn leven in augustus 2005 helemaal heeft stilgezet, en mijn reputatie als iemand die onder alle omstandigheden voor zichzelf kan zorgen kapot gemaakt. En ook mijn toekomst door de schulden die nu door zijn houding in augustus 2005 zijn ontstaan. Met daar bovenop een loonbeslag als gevolg. Wat denkt zo'n sadist vraag ik mij af. En wat wil die nou bereiken.

Als iemand denkt dat ik wel voor dwang gevoelig ben dan denkt die het verkeerde. Ik wijk nooit voor dwang. Wel gaat er kostbare tijd verloren. Opgeteld nu 25 jaren. Mijn halve productieve bestaan.

Rechtspraak in Nederland is een achterbaks dictatoriaal schrikbewind voor wie in de reële economie reëel maar niet gratis productief is. Ik wijk dan ook niet voor zulk een achterbakse vorm van dwang als waarvan hier de feiten door mij worden aangedragen.

Was ik gratis geweest dan had ik hier niet gestaan. Maar was dan toen wel geconfronteerd geworden geweest, en nu geworden, met dezelfde of nog ergere armoede doordat men mij niks gunt. Omdat men een oordeel heeft omtrent hoe ik zou moeten zijn.

Past U alstublieft het Nederlandse Recht toe want daar ligt het niet aan. Het onrecht ligt aan, met alle respect, hun en des Rechtspraak 's contra-productiviteit.

Het onrecht ligt aan het achterbaks dictatoriale schrikbewind van de Nederlandse Rechtspraak als onafhankelijk onderdeel van het achterbakse systeem van tegenwoordig. En dat sluit die achterbakse overheid als een totalitair systeem niet uit. Daar is die overheid als achterbaks totalitair systeem in haar geheel schuldig aan. Het totalitaire schrikbewind over wie wel productief is maar niet gratis is. Het schrikbewind van een totalitaire kleptocratie. Dat is een kleptocratische totalitaire staat waar deze Rechtspraak een zogenaamd onafhankelijk onderdeel van is die van de burger steelt terwijl die burger daartegen geen verweer heeft.

Maar U, en hun, kunnen er beter niet van uit gaan dat ik geheel geen macht heb. Ik kan na zoveel parasitaire en achterbakse dictatoriale dwang ook schade toebrengen, zoals hier door de gemeente Lelystad in hun verweer is toegevoegd als het enige mij uiteindelijk nog te verwijten feit. Dat onrecht sluipt ons rechtssysteem binnen met de firma Pranger Agin om hun bloedgeld is recht te innen. Moet ik elke keer voor het zelfde feit veroordeeld worden omdat ik dat eerdere onrecht, het geen geld is krom-recht, wil bestrijden? In een totalitaire staat gaat het ook zo. Ik ging er altijd van uit dat in een rechtsstaat het recht zal zegevieren. Daar ga ik nu al een tijd niet meer van uit. Zo is en blijft het tot nader order van nu weer deze Rechtbank.

Maar ik kan begrijpen dat er ook meer meer schrijnende zaken ter behandeling liggen. Zo schrijnend als deze zaak van mij ervoor stond toen ten tijde dat mijn uitkering was beëindigd. Die uitkering die uiteindelijk dusdanig door mijn eigenmachtig optreden, het inslaan van 45 ruiten van het gemeentehuis en daarna door de door mij min of meer afgedwongen communicatie met de gemeente Lelystad, dus opnieuw is gestart maar dan met een onrechtmatige en onwettige achterstand van 30 maanden. Waar de redenen daarvoor al onrechtmatig en onwettig waren is door deze Rechtbank in een andere vergelijkbare zaak besloten dat de beëindiging op zich zonder die onrechtmatige en onwettige redenen al onrechtmatig en onwettig was.

En dan ga ik nu maar weer ongeduldig wachten op een uitspraak van deze Rechtbank, maar niet tot sint-juttemis, want GEEN GELD IS KROMRECHT...!

Er was overweldigend veel dat niks met Recht te maken had, op dat moment na het zoveel jaren te hebben aangezien, mijn rechtvaardigheid(s)besef zo overweldigend onder de voet was gelopen, had mijn incasseringsvermogen zijn grens bereikt. Werd wetteloos Onrecht door mij bestreden. Rechtmatig onwettig als er geen wettig Recht is.


* nazi wolf in schaap-uniform

Kafkaäanse 8 maandelijkse hercontroles ten spijt werd bij het inwerking treden van de WWB gecontinueerd onwetendheid veinzen beleid van deze gemeente, om met gechicaneer een rechtvaardiging te forceren om mijn uitkering te kunnen beëindigen. Maar gelukkig had ik mijn dossier weten te bemachtigen om aan te tonen dat ik aan al mijn verplichtingen had voldaan, ondanks ik dat in het geheel niet behoefde aan te tonen omdat wat de gemeente Lelystad van mij vereiste geen steun vindt in de Wet.

Dewelke onwettige beslissingen, eisen en verdere onrechtmatige procesgang na mijn klaagschrift, zonder rechtshulp van een advocaat de gronden van mijn beroepschrift waren in deze beroepszaak bij de Rechtbank te Zwolle, met haar uitspraak waartegen nu dit beroep dient bij deze CrvB te Utrecht. Zonder advocaat, na advies van, naar aanleiding van een klacht van mij bij de Deken van de Orde van Advocaten te Zwolle, omdat de uit die onrechtmatigheden voortvloeiende complexiteit van mijn zaak over het hoofd werd gezien. Wat de rechter op de zitting van de Rechtbank te Zwolle zei te hebben gelezen...! Waarvan in haar overwegingen en het proces verbaal van die zitting niets is terug te vinden. Met een ongegrond beslissing op dit punt als gevolg. Als er dan zo'n bende van gemaakt wordt, of dat er mij geen volledige deelname in de rechtsgang wordt gegeven, trek ik mijn conclusies. Zoals deze conclusie. Als meerdere rechters, met mij als niet serieus en integer te nemen, dan onder een hoedje blijken te spelen met die chicaneurs... Dan is dat wat hier in deze rechtszaal op deze zitting van de CRvB behandeld zou moeten worden... Ik vind het onverdraaglijk dat er een idee is blijven bestaan van een 'plead guilty burden' terwijl ik toch nergens schuldig aan kan zijn, zoals door mij is bewezen maar wat ik in die uitspraak niet terug kan vinden...!

Geen zaak is identiek maar vergelijkingen zijn mogelijk en ook wel wenselijk om een einde te maken aan deze door deze gemeente gepleegde misdaad...! Wat is dat beleid dat geen steun vind in de Wet, als het zulk een te ver gaande, vernietigend mag het niet genoemd worden maar dat is het op den duur wel, effect heeft op haar gemeente-burgers anders...? Het wordt tijd dat ook  verantwoordelijke gemeenteambtenaren voor zulk een misdaad ter verantwoording worden  geoordeeld... Ook al ben ik de namen van de leidinggevenden in de stukken nog niet tegengekomen, anoniem als zij willen zijn als dieven in de nacht...!

U begrijpt dat ik mij dus helemaal met mijn advocaat instemmend opstel.

Al moet het kotsend van walging over de door mij geopende stinkende beerput van onbehoorlijk bestuur heen. Moesten die achterbakse nazi hypocrieten voor de stank hun neus dichtknijpen en aan het parfumeren slaan. Voor mij is het klaar maar als er nog meer krom-rechtspraak komt ben ik er dus ook klaar voor. Als het gemeentebeleid op dit punt adequaat is gewijzigd, in het geval dat de gemeente mij dit mededeelt, en de door mij geleden schade inclusief de rentes en kosten van incasso en beslagleggingen etcetera vergoed, dan moet ik er maar vrede mee hebben. Resumerend. Wie of wat mij door nazi-bureaucratische molenstenen wil laten vermalen kan erop rekenen dat ik er op z'n minst een kras op zal maken. Als een gek gemaakte schitter diamant. Om met Pink Floyd te spreken “Like a crazy shining diamond...!!!”



versie: 15 augustus 2010