Klimaat neutraal stoken zoals ik al sinds 1981 doe heeft zijn goede kanten voor het milieu en zijn verkeerde kant voor wie slachtoffer wordt van zijn eigen remmende voorsprong in vooruitstrevendheid. Helaas moet je dan constateren dat dan de leeftijd in die vooruitstrevende tijd dubbel telt. Het gaat me nu niet meer zo goed af om het brandhout zelf te sprokkelen in de bossen in de omgeving, naar huis (de boot) te sjouwen, te zagen (toen nog met de handzaag) en te hakken, opstapelen om te drogen, enz. enz. tot het in de winterkou van pas komt. Of eerder zoals nu nu de herfst zijn ware gezicht laat zijn en heeft besloten herfst te zijn.
En dan had ook nog de kaakchirurg mij afgelopen maandag te grazen genomen. Kiezen verwijdert waar ik al lang last van had. Dacht ik mij voorlopig geen zorgen te hoeven maken over de olietank. D'r is nog zat dacht ik steeds maar maar het is toch wel weer even wennen na zo'n lange tijd zelf je schoorsteen aan het roken te krijgen. Tank leeg...!
Dan moet mijn bescheiden boekenkast er maar aan geloven. Die niet elitaire (geen eerste drukken en zo) goedkope pocket boeken uit de jaren '60 en '70 die ik al zo'n veertig jaar alleen maar afstof. Maar hoe slecht dat oude papier branden wil, speciaal die uitgaven van Progres Moskou en van Pegasus willen niet best branden. Maar nu alle belangrijke werken uit die tijd op internet te vinden zijn moeten ook die er maar aan geloven. En om eerlijk te zijn, ik heb ze nooit meer ingezien. Alleen John Reed's Tien dagen die de wereld deden wankelen zal ik bewaren en wellicht nog eens doorlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten