Naar aanleiding van een interessante hit op deze blog.
Iedereen is crimineel en een klant van een sociale dienst is het crimineelst. Door de kwetsbaarheid van die persoon wegens vragen om inlichtingen die gesteld kunnen worden om het recht op een uitkering vast te kunnen stellen. Die persoon dient nooit iets informeels te hebben gedaan aangezien later als opeens inlichtingen eisen worden gesteld die niet te bewijzen zijn en elke verdachtmaking om het even waarvan, relevant verklaard kan worden. Wat ook gedaan wordt, met verregaande gevolgen voor die persoon, desnoods tot de dood erop volgt. Tenzij die persoon de levensopvatting hanteert van zij kunnen me krijgen zoals ze me hebben willen; namelijk crimineel...?
Wat kan nou de functie zijn van een streven van de wetgever om in zulke gevallen een bewijslast om te keren en van een klant van een sociale dienst opeens te eisen zijn onschuld te bewijzen. Terwijl mijn leefomstandigheden toch wel bekent waren en daaruit ook geconcludeerd diende te worden dat die leefomstandigheden informeel zijn in die zin dat er geen bewijsstukken van voorhanden zijn. Er is, en daar ga ik van uit, toen toch nota genomen van toen verstrekte inlichtingen en die zijn toen toch gecontroleerd. En dit nog eens extra in hercontroles.
Wat wil een gemeentelijke sociale dienst nu anders aantonen, met een overall controle die 21 jaren teruggaat met een eis om inlichtingen die alleen nog uitgelegd kan worden als een instrument om een uitkering te kunnen stoppen door de onmogelijkheid van een klant om zich van een omgekeerde bewijslast te ontlasten, dan dat die crimineel is.
Kafkaäans of catch22 as catch22 can...?
Commissie Brouwer-Korf
Ook liet het kabinet onderzoek doen naar de relatie tussen veiligheidsbeleid en privacy. De commissie Veiligheid en persoonlijke levenssfeer (commissie Brouwer-Korf) onderzocht hoe veiligheid en bestrijding van criminaliteit kunnen samengaan met goede waarborgen voor de omgang met persoonsgegevens.
‘Gewoon doen’
In januari 2009 kwam de commissie met het rapport ‘Gewoon doen’. Hierin concludeerde ze dat het opslaan en uitwisselen van privacygevoelige gegevens mag als het nodig is om de veiligheid van burgers te garanderen. Het moet dan wel duidelijk zijn welke gegevens zijn opgeslagen en wie precies wat doet met die gegevens. Ook adviseerde de commissie een onafhankelijke externe toezichthouder in het leven te roepen, die controleert of het verzamelen en uitwisselen van persoonsgegevens zorgvuldig gebeurt.
Reactie kabinet
In een brief aan de Tweede Kamer gaf het kabinet een reactie op de evaluatie van de Wbp en op het rapport van de commissie Brouwer-Korf. Het kabinet geeft aan dat overheidsinstanties persoonlijke gegevens mogen uitwisselen om de veiligheid en hulpverlening van burgers te bevorderen. Volgens het kabinet zijn burgers zelf verantwoordelijk voor het verstrekken van hun persoonlijke gegevens. Maar de overheid en het bedrijfsleven hebben ook de plicht transparant te zijn over wat er met die gegevens gebeurt.
Het Kabinet maakt zich er als een Jantje van Leiden vanaf en het lijkt allemaal wel redelijk en logisch. Maar wanneer er voor een persoon de nood aan de lippen stijgt dan geeft dat Kabinet en de Staten Generaal niet thuis. Zij heeft zogenaamd aan alle in's en out's voldaan. Iedereen is crimineel behalve zij.
Nou ik vind hun crimineel. Omdat zij elke normale menselijke interactie van een persoon op/met de maatschappij, een persoon die iedereen kan zijn, voor crimineel houden totdat het tegendeel is bewezen door die persoon. En dat bewijs moet zomaar opeens ineens out of the blue sky alsof zo'n instantie nooit bekent was met de feiten en omstandigheden, door die persoon geleverd worden om niet geconfronteerd te worden met een situatie waarin geen sprake meer kan zijn van een normale menselijke interactie van die persoon met de maatschappij. De situatie van een vogelvrij verklaarde zonder middelen voor het bestaan tot de dood erop volgt. Erop rekenend dat anderen de functionele verantwoordelijkheid van die instantie overnemen als de vogelvrije dat zelf niet kan omdat die niet crimineel wil zijn, c.q. wil worden. Om na verloop van tijd toch nog haar gelijk te halen met een artikeltje 4:6 Awb is absoluut sadistisch, stelt die persoon altijd in het ongelijk. Het zijn het soort ploerten waar ik niet voor zwicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten